متولد ۶۵

مجید توکلی در دومین ساخته‌اش با نمایش خوش‌باشی و گرفتاری زوجی خیابانی، فیلمی سرگرم‌کننده به روی پرده آورده. متولد۶۵ کوشیده بدون بهره‌گیری از نمادهای دینی، به ارزش‌های اخلاقی و آثارش بپردازد. آنچنان‌که می‌بینیم با نمایش بی‌صداقتی به نتایج و عقوبتش رسیده. گرچه با قرارگیری در دوری باطل، شک و بی‌اعتمادی را ماحصل این امر می‌نماید. فیلم هرچند واقعیت‌های موجود را در خلال اختلاف نسلی و طبقاتی هدف گرفته، با تعریف خوشبختی در مادیات و تجمل و خرید کاذب، آن هم برای کسانی که نسبتی با امور معنوی ندارند، رَویه‌ای مصرف‌گرایانه دارد. موضوع آشنایی‌های خیابانی که با هجو و لهو می‌خواهد به ازدواج بینجامد، قصۀ مکرر امروزهاست که در فیلم نمایشی بارز دارد. با این تفاوت که این زوج نجابتی دارند و حاضر به انجام هر خلافی نیستند؛ یعنی دروغ آری، دزدی نه! البته که این نیز تزلزلی اخلاقی است، و بسامد کمی در جامعه ندارد. القا یا، در حالتی خوش‌بینانه، نمایش ناامیدی از تشکیل و بقای زندگی مشترک نسل جوان‌تر در فیلم مشهود است، و این ثبات و همراهی متقابل در نسل بزرگ‌تر ماناتر. اما این نسل بزرگ‌تر، با همۀ داشته‌ها و آلاف و الوفش، سرِ خروج از کشور دارد و واقعاً به هم‌نسلانش تعمیم‌پذیر نیست. با تمام این نگاه‌های محتوایی، جنبۀ سرگرمی متولد۶۵ بر پیام‌های آشکار و نهانش می‌چربد.

متولد۶۵ جذاب است. چون داستانی جلورونده و بازیگرانی با بازی روان و معمول دارد. این ایدۀ پیش‌برندۀ فیلم متأثر از واقعیت‌های متضاد امروز جامعه است. در چنین فیلمنامه‌ای شخصیت‌ها در موقعیت‌های پر تنش قرار می‌گیرند و به تعلیق و کشش داستان می‌افزایند. طنزهای کلامی و موقعیتی هم به تازگی و جذابیت فیلم کمک کرده. عمده‌ترین ضعف فیلمنامه مربوط به بخشی است که شخصیت‌ها در پردۀ میانی فیلم از حالت فعال خارج می‌شوند و کمترین تلاش را برای رهایی از مخمصه به کار می‌بندند. گویی منتظرند تا در پردۀ پایانی فیلمنامه‌نویس به کمک آنها بیاید! رعایت اصل تمرکز، کمینه‌گرایی، پرهیز از پراکنده‌گویی و وارد کردن پیرنگ‌های فرعی به اصل قصه، نیز بازیگردانی مناسب، از ویژگی‌های مثبت این فیلم به حساب می‌آید که توانسته پیام فیلم را هنرمندانه بیان کند.